Wpływ nieprawidłowej funkcji wydzielniczej gruczołu tarczowego na głos i jego emisję po raz pierwszy opisał Leonard van der Hoeven w 1928 roku. Grupę objawów głosowych będących skutkiem zaburzeń pracy tarczycy określił jako „zespół tarczowo – głosowy”. W zespole tym zaobserwował krótkotrwałe, ale nawracające chrypki, zmiany barwy głosu, trudności w emisji wysokich dźwięków i nieczystą intonację.
Związek pomiędzy zaburzeniami pracy tarczycy a głosem był i jest przedmiotem wielu badań. Nie można zaprzeczyć, że istnieje.

Tarczyca jest gruczołem odpowiadającym za właściwe funkcjonowanie większości organów naszego organizmu, między innymi:

• kontroluje przemianę materii i utrzymuje stałą temperaturę ciała,
• wpływa na wzrost i dojrzewanie organów ciała, w tym na rozrost chrząstek krtani,
• reguluje pracę układu nerwowego, mięśniowego, czynność serca i motorykę jelit.

Zaburzenia hormonalne gruczołu tarczowego w dużym stopniu wpływają na głos, często powodują dysfonie (zaburzenia głosu dotyczące jego wszystkich cech akustycznych). Również bliskie sąsiedztwo tarczycy i krtani sprzyja występowaniu nieprawidłowości narządu głosowego.

Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy spowodowana jest niedostatecznym wydzielaniem hormonów przez ten gruczoł. Typowe objawy niedoczynności tarczycy:

• obrzęk twarzy (głównie powiek),
• zmniejszenie podstawowej przemiany materii,przybieranie na wadze,
• osłabienie, senność,
• ospałość fizyczna i psychiczna,
• zaburzenia koncentracji
• uczucie stałego zimna,
• suchość i szorstkość skóry,
• suchość i wypadanie włosów,
• bóle stawowe i mięśniowe, uczucie sztywności mięśni;
• osłabienie i kurcze mięśni
• zaparcia,
• u kobiet - długie i obfite miesiączki,
• zmiany w głosie i w mowie.

Niedoczynność tarczycy a głos

Zmiany w głosie są jednym z pierwszych objawów niedoczynności tarczycy.
Niedoczynność powoduje:

• osłabienie napięcia mięśni,
• chrypkę,
• zmiany barwy głosu,
• obniżenie głosu, zawężenie jego skali;
• osłabienie siły głosu i jego męczliwość,
• skrócenie oddechu oraz czasu trwania fonacji,
• głos staje się płaski, ciężki;
• uczucie ciała obcego w krtani,
• suchość błon śluzowych jamy ustnej, gardła i krtani;
• zaburzenia w precyzji artykulacyjnej,
• spowolnienie mowy, zaburzenia w modulacji głosu i monotonne mówienie.

W niedoczynności tarczycy mogą wystąpić także czynnościowe zaburzenia głosu (głównie dysfonia hipofunkcjonalna). W badaniu fałdów głosowych stwierdza się ich pogrubienie. Może występować również obrzęk zwiększający masę fałdów głosowych oraz zmniejszenie ich drgań, niedowłady fałdów głosowych i niedomykalność głośni.

Nadczynność tarczycy

Nadczynność oznacza, że gruczoł ten wytwarza zbyt dużą ilość hormonów.
Typowe objawy nadczynności tarczycy:

• utrata wagi,
• biegunki,
• pobudliwość, drażliwość, nerwowość;
• drżenie rąk,
• przyśpieszona akcja serca, zaburzenia rytmu serca;
• nadwrażliwość na ciepło, nadmierne pocenie się;
• bezsenność,
• duszności,
• ciepła, wilgotna skóra, dolegliwości skórne;
• łamliwość paznokci,
• nieregularne miesiączki.

Nadczynność tarczycy a głos

Nadczynność gruczołu tarczowego powoduje:

• matowe, przyciemnione, głuche brzmienie głosu;
• szybkie męczenie się głosu,
• występujące wieczorem krótkotrwałe, ale nawracające chrypki;
• chrypki po wysiłku głosowym,
• skrócenie czasu fonacji, zawężenie skali głosu, utrata wysokich dźwięków,
• zaburzenia w motoryce fałdów głosowych,
• dysfonię hyperfunkcjonalną,
• niedomykalność głośni w części międzychrzęstnej.

Ze względu na zwiększone napięcie mięśniowe podczas fonacji może dojść do pojawienia się guzków głosowych.

Powiększenie, stany zapalne tarczycy

Powiększenie gruczołu tarczowego (guzy, wole) może powodować ucisk na nerwy krtaniowe. To z kolei prowadzi do dysfunkcji nerwów krtaniowych wskutek czego może dojść do ograniczenia ruchomości fałdów głosowych. Stanom zapalnym tarczycy towarzyszyć może zapalenie stawów pierścienno-nalewkowych oraz porażenie fałdów głosowych.

Operacje tarczycy

Ze względu na bliskie umiejscowienie tarczycy i krtani, operacje gruczołu tarczowego mogą prowadzić do podobnych, jak wyżej, skutków. Jeśli podczas operacji tarczycy zostanie uszkodzony nerw krtaniowy górny – powikłaniem są zmiany barwy głosu. Uszkodzenie nerwu krtaniowego dolnego prowadzi do chrypki. Natomiast obustronne uszkodzenie wywołuje bezgłos i zaburzenia oddychania.